Son Ada

Yazacaklarım ne ilk, ne de son. Sadece bir kitap. Okuyun veya okumayın, aslında hepinizin bildiği bir roman, bildiği bir hikaye. Hem de yaşadığı bir hikaye.

Ve bir kitabı en güzel, en basit şekilde anlatan tek bir paragraf. Çok şey anlatıp üzerine yorum yapılamayacak bir paragraf:

"Şimdi buradayız işte. İşlediğimiz günahların kefaretini ödüyoruz. Bir adam tarafından kandırılmaya izin vermiş, onun peşine körü körüne takılmış olmamızın kefaretini; başkaldıran insan tanımını unutma, bencillik, öngörüsüzlük, vurdumduymazlık, diktatöre boyun eğme, küçük hırslarımıza kapılma günahlarının kefaretini. Gündelik yaşamımız içinde küçük boyun eğişlerimizden oluşan, küçük günahların hikayesi bu." (sf. 221, Remzi Kitabevi)